muzyka na lutnię zachowana gł. w tabulaturach XVI-XVII w.; największy jej rozkwit przypadł na XVI w.; najznakomitsze ośr. sztuki lutniowej znajdowały się we Włoszech, Francji, Niemczech, W. Brytanii i na Węgrzech. Większość kompozycji na lutnię powstawała poprzez przeniesienie na ten instrument utworów wokalnych (chansons, motetów); formy wykorzystujące właściwości tego instrumentu i tylko dla niego przeznaczone to stylizowane formy taneczne: basse dance, pawana, galiarda, passamezzo, saltarello. Rozwijająca się faktura lutniowa sprzyjała umacnianiu się systemu dur-moll, zaś wywodząca się z kręgu florenckiej Cameraty technika kompozytorska na dwie lutnie przekształciła się stopniowo w styl koncertujący, w którym jednemu instrumentowi powierzano partie o rozbudowanej figuracji i ornamentyce (wiele utworów na lutnię napisał m.in. J.S. Bach). Ponowne zainteresowanie l. zaznacza się od lat 70. XX wieku.
- CHIŃSKA MUZYKA, odznacza się wyjątkową...
- KLAWESYNIŚCI FRANCUSCY, kompozytorzy działający...
- ROMERO, Pepe (ur. 1944)