(muz.)
jednogłosowość; muzyka pozbawiona elementu harmonicznego, opierająca się jedynie na elemencie melodycznym; ten typ muzyki występuje gł. w krajach arabskich, Indiach, Chinach, Japonii i wśród ludów prymitywnych; w tradycji europejskiej m. reprezentują: muzyka antyczna, chorał gregoriański i bizantyjski, pieśni truwerów, minnesingerów, meistersingerów, hiszp. cantigas, wł. laudes z XIII w. oraz większość pieśni ludowych; przeciwieństwem m. jest polifonia.
- MONOFONIA, (techn.)
- PERSKA MUZYKA, Iranu muzyka