Reklama

PARTYTURA

notacyjne zestawienie w układzie równoległym (wertykalnym) wszystkich partii utworu muzycznego, ułatwiające przede wszystkim dyrygentowi realizację dzieła; grupy poszczególnych instrumentów (np. smyczki) łączy się tzw. akoladą, czyli pionową linią, lub klamrą, umieszczoną z lewej strony pięciolinii; grupy instrumentów umieszcza się nad sobą wg wysokości skali (najwyżej - instrumenty dęte drewniane, najniżej - instrumenty smyczkowe); pierwsze p. pojawiły się w IX w. wraz z powstaniem polifonii, jednak do XIX w. sposób zapisywania dzieł wielogłosowych w postaci osobnych głosów rywalizował z zapisem partyturowym; ten ostatni służył raczej kompozytorowi, a nie dyrygentowi, który z reguły prowadził orkiestrę posiłkując się głosem pierwszych skrzypiec.

Reklama

Powiązane hasła:

BÜLOW Hans Guido, SOLO, NOTACJA MUZYCZNA, TOSCANINI, ORKIESTRA SYMFONICZNA

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama