drewniany, sprężysty pręt z fernambuku lub buku (ewentualnie grabu), zakończony u góry główką a u dołu karafułką (żabką), między którymi rozpięte jest pasmo włosia końskiego; używany do gry na skrzypcach, altówce, wiolonczeli, kontrabasie; dla zwiększenia przyczepności włosia smaruje się je kalafonią; lekkie wygięcie pręta do wewnątrz powoduje, że po naciągnięciu włosia staje się on b. sprężysty, co umożliwia uzyskanie, w czasie gry na instrumentach smyczkowych, wielu efektów technicznych. Pierwotną formą s. był łuk, którego cięciwę stanowiło końskie włosie; ostateczną formę s. ustalił w 2. poł. XVIII w. F. Tourte.
INSTRUMENTY MUZYCZNE, SMYCZEK, ŻABKA, SKRZYPCE, KALAFONIA, LIRA