ugrupowanie kompozytorów austriackich, przeciwne neoromantyzmowi i estetyce impresjonistycznej; propagowało konstruktywizm i dodekafonię; czołowi przedstawiciele: A. Schönberg (założyciel grupy) oraz jego uczniowie - A. Webern i A. Berg; pomniejszą rolę odegrali H. Eisler, H.E. Apostel, H. Jelinek, J. Rufer; początki działalności szkoły przypadają na pierwsze lata XX w., rozkwit na lata 20. i początek 30., kiedy stworzona w kręgu grupy technika dodekafoniczna przyniosła wybitne dzieła; ok. 1933 w.sz.d. zaprzestała działalności po wyjeździe Schönberga do USA i zakazie działalności publicznej, jaki otrzymali Webern i Berg; działalność grupy odbiła się szerokim echem w XX-wiecznym życiu muz. (rozbicie systemu dur-moll i wprowadzenie konsekwentnych technik dodekafonicznych stanowiących jego alternatywę, uznanie tzw. wtórnych elementów muz. za równoprawne elementy struktury dzieła, początki metody punktualistycznej), stanowiąc fundament i inspirację dla wielu kompozytorów późniejszych.
- dodekafoniczna muzyka, właśc. dodekafonia, metoda kompozytorska...
- Berg Alban Maria Johannes, (1885-1935)
- Webern Anton, (1883-1945)