Anton (1883-1945)
kompozytor, dyrygent, pedagog austr.; po gruntownych studiach muzykologicznych i kompozytorskich w Wiedniu (m.in. u A. Schönberga) 1908-20 kapelmistrz w Teatrze Letnim w Bad Ischl oraz korepetytor i dyrygent teatrów w Wiedniu, Cieplicach, Gdańsku, Szczecinie, Pradze; po I woj. świat. pracował w Wiedniu (m.in. organizował wespół z Verein für Musikalische Privataufführungen koncerty dla robotników, tworzył robotnicze chóry, nauczał prywatnie muzyki), występował również w Anglii, Szwajcarii, Niemczech i Hiszpanii; po aneksji Austrii przez hitler. Niemcy otrzymał całkowity zakaz działalności publicznej i poświęcił się wyłącznie kompozycji i pracy pedagogicznej. W. należał obok Schönberga i A. Berga do najwybitniejszych przedstawicieli wiedeńskiej szkoły dodekafonicznej, ale zanim się z nią ostatecznie związał, wykazywał w swych dziełach całkowicie indywidualny styl (akcentowanie przede wszystkim wartości czysto brzmieniowych, którym podporządkowywał całą strukturę dzieła, a także rozbicie jedności struktury melodycznej - "melodia barw dźwiękowych"); po przyjęciu zasad dodekafonii serialnej eksperymentował nadal z wartościami sonorystycznymi, co doprowadziło go do sformułowania zasady tzw. brzmień izolowanych (punktualizm); najważniejsze kompozycje: Passacaglia, Entflieht auf leichten Kähnen, pieśni na głos i fortepian, utwory na różne instrumenty z towarzyszeniem fortepianu (m.in. 3 małe utwory na wiolonczelę); liczne dzieła kameralne na różne zestawy instrumentów, wokalne (m.in. dwie kantaty), opracowania utworów Bacha, Schuberta i Schönberga.
- Webern Anton, (1883-1945)
- WIEDEŃSKA SZKOŁA DODEKAFONICZNA, ugrupowanie kompozytorów...
- kantata, (wł. cantata = muzyka...