sztuka konceptualna
ruch artystyczny powstały w Nowym Jorku 1965; stanowił reakcję na formalną i dekoracyjną estetykę sztuki minimalistycznej oraz na wszechmocną rolę, jaką odgrywa przedmiot w pop-arcie. K. polega na sprowadzeniu sztuki do czystych idei, w które nie ingeruje żadne rzemiosło artystyczne (definicja R.Atkinsa); nie jest ważne samo dzieło sztuki, kwestionuje się jego tradycyjne pojęcie; artyści konceptualni dają pierwszeństwo idei i jej transpozycji na dzieło sztuki; zamiast tradycyjnego obrazu, rzeźby itp. prezentują pojęcia i idee w formie zapisów i relacji z samego procesu tworzenia (rozważania, recytacje, filmy, fotografie, inscenizacje, happeningi, performance, płótna z zapisami słownymi lub matematycznymi wzorami, mającymi wyrażać jakąś myśl). Gł. przedstawiciele: J;Kosuth, H.Haacke, M.Bochner, J.Baldessari, R.Barry, L.Weiner (USA), J.Beuys (Niemcy), T.Atkinson, D.Bainbridge, M.Baldwin, H.Hurrell (Wielka Brytania), D.Buren (Francja).
DADAIZM, DŁUBAK Zbigniew, CZARTORYSKA Urszula, POLSKA. SZTUKA. SZTUKA PO 1945, PERFORMANCE, RICHTER, RZEŹBA, SZTUKA KONCEPTUALNA, HAINS, FRANCUSKA SZTUKA
- konceptualizm, (łac. conceptus =...
- KONCEPTUALIZM, (filoz.)
- SZTUKA KONCEPTUALNA, .