w malarstwie i rzeźbie zasada kompozycji polegająca na takim ustawieniu postaci ludzkiej, że ciężar całego ciała spoczywa na jednej nodze, a tułów i ramię wygięte są w stronę przeciwną, dla zrównoważenia postawy; ta przeciwwaga i kontrastowanie ruchu wzbogacają kompozycję, pozbawiając ją frontalności; postać ludzka jest pełna ruchu, a jednocześnie harmonijnie wyważona. K. stosowano już w staroegipskich reliefach, w gr. rzeźbie klasycznej (Doryforos Polikleta), później w rzeźbie gotyckiej, barokowej i klasycystycznej.
POLIKLET, EGIPTU STAROŻYTNEGO SZTUKA, GRECJI STAROŻYTNEJ SZTUKA
- kontrapost, forma zrównoważenia...
- barok w sztuce, w okresie b. nastąpił...
- GOTYK, styl w i sztukach plastycznych...