Irena Karolina Flora z domu Poświkówna (1875-1958)
aktorka; córka malarki, debiut teatralny 1896 w Łodzi, od 1897 w Krakowie oraz we Lwowie, od 1919 w Warszawie (w zespole objazdowym Stanisławy Wysockiej, w teatrze Schillera, wreszcie zakłada własny teatr na Żoliborzu), nadto gościnnie w wileńskiej Reducie Osterwy; 1938 definitywnie wycofała się ze sceny z powodu choroby Parkinsona; po wojnie organizuje życie teatralne we Wrocławiu i innych miastach, zakłada świetlice, domy kultury, otwiera kursy dla instruktorów scen amatorskich; umiera w Schronisku Aktora w Skolimowie. Grała postaci z wielkiego repertuaru, m.in. Amelię, Ofelię, Psyche, Infantkę, Idalię, Lillę Wenedę, Heddę Gabler, Siostrę Beatrix, Lady Windermere, występowała w Nie-Boskiej komedii, Róży, Intrydze i miłości; była na scenie zjawiskiem legendarnym, elektryzującym niepospolitą urodą, gardłowym głosem i typem rudowłosej kobiety fatalnej w duchu Młodej Polski; malowali ją m.in. Wyspiański i Malczewski, zainspirowała utwory literackie Witkacego i Jerzego Żuławskiego; mężowie: 1899-1913 Ludwik Solski, 1914-27 Otto Grosser.
- SOLSKA PUSZCZA, Lasy Zamojskie
- Solska, Puszcza, duży kompleks leśny...
- SOLSKI, Ludwik, właśc. L. Napoleon...