nurt w architekturze ok. poł. XIX w. (faza historyzmu) charakteryzujący się nawrotem do form renesansowych (porządków klasycznych i zasad kompozycyjnych); najwyraźniej wystąpił w Niemczech (K.F. Schinkel, F. von Gärtner, L. von Klenze, G. Semper); w niektórych krajach modna się też stała po 1870 franc. odmiana renesansu (np. w Polsce przebudowa zamku Działyńskich w Gołuchowie). Na terenach polskich n. przejawił się gł. w rozwiązaniach fasad oraz stosowaniu renesansowych attyk (np. Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie, proj. J. Zawiejskiego).
PERUWIAŃSKA SZTUKA, FALENTY, HUNT, ZITEK, YBL, FIŃSKA SZTUKA, JAPOŃSKA SZTUKA, ZWINGER, JUGOSŁOWIAŃSKA SZTUKA, SCHWERIN
- neorenesans, kierunek warchitekturze...
- eklektyzm, (gr. eklgein = wybierać)...
- historyzm warchitekturze, styl, który rozwinął...