mój anioł lewy... (1846) - wiersz J. Słowackiego napisany w ostatnich latach życia, w mistycznym okresie twórczości. Podmiotem lir. jest duch ludzki uparcie dążący do genezyjskich celów, najdoskonalszej formy, w utworze określanej jako światło słoneczne. Przewodni motyw anioła symbolizuje odmienne światy wartości: "anioł ognisty", "lewy" - ziemski, niedoskonały i "anioł świetlisty" - pozaziemski, osiągany drogą wielokrotnych wcieleń ducha. Uzupełniającym motywem jest "grób jako biała czara prześliczna", który nie jest już końcem wędrówki człowieka, lecz oglądany z perspektywy ducha staje się miejscem przetworzenia w formę doskonalszą. Tak zarysowany, zupełnie odmienny obraz grobu rozjaśnionego światłem i bielą lilii, z delikatnymi dźwiękami muzyki jest lit. przetworzeniem wł. płótna Rafaela nazwanego Koronacja Marii (1502). Wędrówkę ku doskonałości przerywa "anioł ognisty" - myśl o ziemskiej miłości i właśnie ona każe oczyszczającym "światłom ... zagasnąć, / Muzykom ustać - duchowi zasnąć" pozbawiając ducha aktywności i doskonałości. W myśl romant. pojmowania świata miłość staje się czynnikiem decydującym o losach człowieka, ten utwór ukazuje ją zgodnie z koncepcją genezyjską jako uczucie przetworzone między człowiekiem żywym a bezcielesnym duchem.
- BRIUSOW Walerij J, . (1873-1924)
- profetyzm, (gr. prophetes = prorok,...
- PROKOFIEW, Sergiusz S. (1891-1953)...