(1921)
tytułowy wiersz z debiutanckiego tomu B. Jasieńskiego, manifest postawy poety futurystycznego, widzącego sens życia i tworzenia w wyprzedzeniu swojej epoki. Odrzuca nie tylko przeszłość, ale i teraźniejszość, będącą dla poety już czasem minionym. Dzień dzisiejszy cieszy o tyle, o ile otwiera drogę ku przyszłości. Toczona w wierszu gra z czasem wyjaśnia pozornie absurdalny tytuł: buty są potrzebne do chodzenia po ziemi; dla tego, kto porusza się w czasie, są tylko ozdobą - można je włożyć do butonierki jak kwiat. B. w b. jest świadomą prowokacją. Jasieński odsuwa w przeszłość najsłynniejszych poetów epoki. W poczuciu własnej genialności głosi, że przyszłość należy do niego. Szokować ma także niekonwencjonalny jęz. utworu, łączący wyrazy potoczne z poet. ("rechoce się serce"), kojarzący słowa na zasadzie podobieństwa brzmień ("but w butonierce"), obfitujący w neologizmy ("parkocień"), sformułowania niepoprawne ("objawiając swój traf") i wyrazy obce.
- JASIEŃSKI, Bruno (1901-39)
- futuryzm, (łac. futurus = przyszły)...
- Jasieński Bruno, właśc. Wiktor B. Zysman, (1901-39)