(1971)
powieść B. Wojdowskiego. Oparta na doświadczeniach autora wstrząsająca relacja o zagładzie getta warszawskiego. Akcja obejmuje okres od jesieni 1940 r. (utworzenie getta) do VII 1942 r. (wywiezienie ľ mieszkańców do Treblinki). Z punktu widzenia kilkunastoletniego Dawida (alter ego autora) zostaje ukazana przerażająca rzeczywistość: śmierć, głód, deprawacja zarówno oprawców, jak i ofiar, ale także walka o przetrwanie i ocalenie własnej godności. Wojdowski sugestywnie oddaje klimat stającej się Apokalipsy, zachowując równocześnie wiarygodność obrazu. Za Ch. otrzymał w 1975 r. nagrodę ministra kultury.
- WOJDOWSKI, Bogdan (1930-94)
- Wojdowski Bogdan, (1930-94)
- topika judajska, wykształciła pol.(...)