prąd w lit. światowej końca XIX w. i pocz. XX w., powst. w Niemczech pod wpływem filozofii H. Bergsona i F. Nietzschego, jako program sformułowany w 1910 r. Rzeczywistość wedle e. ma wymiar dialektyczny; postrzegana jest jako zespół antynomii: dobra i zła, ducha i materii, wolności i determinizmu. Dwoistość ta urzeczywistniała się również w postaci antagonizmów hist. i etycznych, stąd tak wielkie zainteresowanie twórców problemami zbiorowości i etyki. Stosunek do kataklizmów wojennych i przemian cywilizacyjno-
- ekspresjonizm w literaturze, prąd w lit. światowej...
- SŁOWACKA LITERATURA, pierwsze próby użycia...