GAŁCZYŃSKI

Konstanty Ildefons (1905-53)

poeta; najczęściej w XX w. czytany, cytowany i śpiewany w Polsce; 1928-33 związany z grupą poetycką oraz tygodnikiem satyrycznym ; 1931-33 pracownik konsulatu RP w Berlinie; 1933-36 w Wilnie; 1935-39 współpracownik prawicowego pisma "Prosto z mostu"; podczas wojny więziony w stalagach jenieckich, gł. w Altengrabow; 1946 powrócił do kraju; związany cyklem satyrycznych miniatur dramatycznych Zielona Gęś i poetyckich felietonów Listy z fiołkiem z (pod koniec życia jedyne drukujące go pismo) i kabaretem Siedem Kotów; twórczość niezwykle różnorodna, łącząca liryczną nastrojowość z kpiną, groteską, szyderstwem, pełna motywów plebejskich, muzycznych, antycznych, architektonicznych, religijnych, baśniowych; niezwykły dar poetyckiego obrazowania, a zarazem dystans wobec rzeczywistości; m.in.: Utwory poetyckie, Zaczarowana dorożka, Liryka, Wiersze, Ślubne obrączki, Wiersze liryczne; groteskowa powieść Porfirion Osiełek; poematy Koniec świata, Niobe, Wit Stwosz, Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu.

, POLSKA. LITERATURA. 1918-39, SURREALIZM, BALLADA, POLSKA. LITERATURA. LATA 1949-55, SOWIZDRZALSKA LITERATURA

• gałczyński, od nazwiska poety; „ocena...
• Gałczyński Konstanty Ildefons, (1905-53)
• Gałczyński Konstanty Ildefons, (1905- -53)