Jerzy (1931-82)
prozaik i dramatopisarz; po wybuchu wojny z rodzicami zesłany do Kazachstanu, skąd wydostał się z armią Andersa (doświadczenia opisał w książkach Wielbłąd na stepie, Krzyż Południa); od 1948 w Polsce, związany z Inst. PAX oraz Polskim Radiem; w swojej twórczości podejmował problemy moralne, psychologiczne i socjologiczne, ukazując konflikty pokoleń wojennego i powojennego z perspektywy nowej rzeczywistości; tomy opowiadań: Opowiadania indyjskie, Sekret i inne opowiadania, Złote gody, Panna radosna, Cyrograf dojrzałości; powieści: Kamienne niebo (adaptacja filmowa 1959); największy rozgłos zyskał powieścią Obłęd, stanowiącą na wpół autobiograficzny zapis perypetii psychicznych człowieka postawionego nagle poza rzeczywistością i mogącego oceniać jej konflikty moralne; reportaże, słuchowiska radiowe; laureat nagród: im. W. Pietrzaka, Pen Clubu Polskiego, im. M. Lepeckiego; liczne tłumaczenia na języki obce.
- Krzysztoń Jerzy, (1931-82)
- Krzysztoń Jerzy, (1931-82)
- TEATR RADIOWY, specyficzna forma przekazu...