(lit. 2)
termin od poł. XVIII w. utożsamiany z literaturą piękną; typ wypowiedzi z dominującą funkcją estetyczną (odróżniającą daną wypowiedź od wszelkich innych typów komunikacji: informacyjnej, publicystycznej itd.). L. początkowo (zwł. w tradycji ustnej) pełniła gł. funkcje społ. (religijną i mitotwórczą), stopniowo przeszła w sferę prywatności, stając się środkiem poznania i ekspresji ludzkich uczuć, świadomości i doświadczeń. Najogólniejszy podział l. obejmuje: prozę i poezję (wg najkrótszej definicji Coleridge'a: słowa w najlepszym możliwym uporządkowaniu i najlepsze słowa w najlepszym możliwym uporządkowaniu), oraz 3 rodzaje zasadnicze: lirykę, epikę i dramat, z ogromną ilością gatunków (także pogranicznych, mieszających l. z innymi typami wypowiedzi). Nauka o literaturze literaturoznawstwo: dyscyplina humanistyczna obejmująca badania nad dziełami literackimi, twórczością pisarzy, procesem historycznoliterackim, zjawiskami życia lit., społeczną recepcją literatury.
- literatura, poświęcić się literaturze...
- Literatura, tygodnik lit.-społ.(...)
- literatura, 1) ogół dzieł pisanych...