utwór poetycki złożony z dwóch dwuwierszy, z których pierwszy kształtuje obraz poetycki, a drugi wyraża jakieś uczucie lub zawiera puentującą refleksję; gatunek wywodzący się z ludowej poezji malajskiej XV w., popularny w Europie epoki romantyzmu i modernizmu (m.in. W. Hugo, Ch. Baudelaire, A. Dobson; w Polsce L. Rydel, B. Ostrowska, S. Brzozowski).
PANÉ, INDONEZJI I MALAJSKA LITERATURA