twórczość lit. podejmująca temat pracy i życia klasy robotniczej w myśl kanonów tzw. realizmu socjalistycznego, uznawanego w ZSRR w latach stalinowskich za obowiązujący; l.p. gloryfikowała klasę robotniczą jako hegemona i nosiciela nowych pożądanych wartości; akcja utworów toczyła się przeważnie na terenie wielkich przedsięwzięć inwestycyjnych lub zakładów przemysłowych; l.p. cechowała się znacznymi uproszczeniami, jednostronnością spojrzenia i polityczną agitacyjnością; w Polsce odrzucona po 1956 jako mało wartościowa artystycznie; l.p. w Rosji uprawiali m.in. M. Gorki (sformułował założenia teoretyczne gatunku), M.A. Szołochow, A.A. Fadiejew, K.A. Fiedin; w innych krajach m.in. L. Aragon, A. Seghers, M. Andersen-Nexö; w Polsce l.p. dominowała krótko (1949-55); do ważniejszych powieści tego gat. zaliczyć można Stare i nowe L. Rudnickiego, Przy budowie T. Konwickiego, Obywateli K. Brandysa i Pamiątkę z Celulozy I. Newerlego.
- POLSKA. LITERATURA. KSIĄŻKI, w najwcześniejszym etapie...
- POLSKA. LITERATURA. LATA 1949-55, to okres wzmożonej presji...
- ESTERHZY Péter, (ur. 1950)