(XV w.)
prawdopodobnie przekł. czes. pieśni O rozdzieleniu duszy z ciałem (XV w.). S. u. jest znana z dwóch średniow. przekazów: płockiego (1463) i wrocławskiego (1461-70). Jej tematem są żale umierającego człowieka, który boi się Bożego sądu, wyznaje grzechy i prosi o zmiłowanie - motywy ze średniow. ars moriendi. Przekaz płocki to abecedariusz (każda zwrotka zaczyna się od kolejnej litery alfabetu), 23-zwrotkowa pieśń, będąca niemal w całości monologiem bohatera. W końcowym fragmencie następują: psychomachia (złe duchy kuszą konającego, anioł udziela mu rad co do dalszego postępowania), lament umierającego, prośba do przyjaciół o dopełnienie rytuału pogrzebowego oraz przypomnienie, że śmierć dotyczy każdego. Na uwagę zasługują występujące w pieśni realist. obrazy (np. pozornej rozpaczy krewnych czyhających na spadek). Przekaz wrocławski ma postać scenicznego widowiska umoralniającego (dialog, didaskalia), związanego chyba z obrzędem pogrzebowym. W tekst dramatu zostały wplecione dwie pieśni: Ach! Mój smętku, ma żałości i Dusza z ciała wyleciała. Każda stanowi podstawę jednej z dwóch części utworu. Tekst wypowiadają: Chory, Ludzie Słuchający, Anioł, św. Piotr, Dusza i postać nieznana (narrator? chór?). Liczne wersje obu pieśni znane są do dziś w tradycji lud.
- średniowiecze, okres kultury europ.(...)
- średniowiecze, okres kultury europ.(...)