podstawowe reguły dramaturgii klasycystycznej określające konstrukcję dzieła dramatycznego: jedność akcji - wymagająca ograniczenia fabuły do jednowątkowego układu zdarzeń, rozwijającego się (bez scen epizodycznych) ku rozwiązaniu gł. konfliktu; jedność czasu - zrównanie w przybliżeniu czasu fabuły i czasu trwania przedstawienia lub ograniczenia czasu akcji do jednej doby; jedność miejsca - nakazująca, aby akcja rozgrywała się w jednym środowisku przestrzennym, a ewentualna zmiana miejsca nie zakłócała prawdopodobieństwa wynikającego z ograniczenia czasu trwania fabuły. Reguły t.j., sformułowane w 2. poł. XVI w. przez wł. komentatorów (L. Castelvetro) Poetyki Arystotelesa (który określił tylko zasadę jedności akcji), normatywna poetyka klasycyzmu franc. (N. Boileau) podniosła do rangi absolutnie obowiązujących (zwł. w tragedii) wskazań, które zdominowały dramat XVII i XVIII w.; dopiero dramaturgia romantyczna, przywołując wzorzec elżbietański (całkowicie pomijający t. j.) wprowadziła swobodę kompozycyjną.
- Unia Afrykańska, (ang. African Union,...
- totalny, 1. „taki, który jest...
- TERMODYNAMIKI ZASADY, trzy fundamentalne założenia...