wmit. gr.: 1. Królewna tebańska, owoc kazirodczego związku Edypa zmatką Jokastą, jej rodzeństwo to Ismena oraz Eteokles iPolynejkes. Po wielu klęskach, jakie spadły na Teby, wieszcz Terezjasz wyjawił, iż król Edyp jest ojcobójcą, ajego żona to jego rodzona matka. Zrozpaczona Jokasta popełniła samobójstwo, aEdyp wyłupał sobie oczy iwyruszył wświat. A. towarzyszyła ojcu wżebraczej wędrówce, apo jego śmierci wKolonos wAttyce powróciła do Teb. Jej bracia zginęli wbratobójczej walce pod murami Teb. Król Kreon, wuj A., zabronił grzebania Polynejkesa jako zdrajcy ojczyzny. A. uznała pochowanie zwłok brata za swój obowiązek religijny. Sprzeciwiła się rozkazowi iwłasnymi rękami wykopała bratu grób, za co Kreon skazał ją na śmierć. Żywcem zamurowano ją wrodzinnym grobowcu, gdzie A. powiesiła się. Jej narzeczony Hajmon popełnił samobójstwo przy zwłokach ukochanej. 2. Gł. bohaterka tragedii Sofoklesa Antygona. Wątek utworu osnuty został na tebańskim micie rodzinnym (zob. powyżej). A. znalazła się wsytuacji tragicznej, rozdarta między własnymi działaniami aplanami sił wyższych (Fatum, Przeznaczeniem, normami moralnymi, interesem społ.), nie może właściwie dokonać wyboru, bo każde jej posunięcie doprowadzi do katastrofy. Starożytni wierzyli, że nad losem człowieka czuwają Mojry, które wyznaczają mu los. Do tragicznych dziejów A. nawiązywali m.in. J.Anouilh (Antygona), J.Głowacki (Antygona wNowym Jorku), J.Cocteau, B.Brecht.
Antygona
Literatura powszechna