(gr. "rzecz ukryta")
termin używany początkowo wodniesieniu do tekstów dostępnych jedynie członkom tajnych stowarzyszeń isekt; później służył chrześcijanom na określenie pism, których pochodzenie iwartość rel. były niejasne. Wyróżnia się dwie kategorie a.: księgi nie uwzględnione wST, lecz występujące wSeptuagincie (przedchrześcijańskim, gr. przekładzie ST zhebr.), oraz księgi - ok. 40 tytułów - będące zbiorem ewangelii, listów, dziejów apostolskich, analogicznych do tekstów NT. A. pierwszego rodzaju uznano za zasługujące na szacunek iprzyznaje się im taką samą wartość, jak pozostałym tekstom Pisma św.; drugiej kategorii a. odmówiono świętości inie występują one wżadnym zkanonicznych wydań chrześcijańskiej Biblii. Do a. biblijnych pierwszego rodzaju należą m.in.: księgi Ezdrasza, Tobiasza, Judyty, historia Zuzanny, Księgi Mądrości Salomona; teksty odrzucone przez Kościół to m.in.: Ewangelia św. Tomasza, Historia dzieciństwa Jezusa, Apokalipsa Bartłomieja. Wśredniowiecznej Polsce dużą popularnością cieszyły się apokryficzne Rozmyślania przemyskie. Terminu a. używa się także wodniesieniu do utworów oniepewnym autorstwie, będących falsyfikatem lub mistyfikacją, publikowanych jako autentyczny zabytek dawnej twórczości nieżyjących pisarzy lub postaci legendarnych. Zob. Pieśni Osjana J. Macphersona.