(1732-99)
franc. dramaturg; zzawodu zegarmistrz, dostał się na dwór Ludwika XV, gdzie zjednał sobie sympatię pani de Pompadour oraz córek królewskich. Dzięki ich protekcji otrzymał od króla liczne urzędy itajne zlecenia, które pozwoliły B. poznać kulisy polityki, dyplomacji oraz obfitujące wskandale życie możnych. W1767 r. rozpoczął działalność pisarską. Pierwsze dramaty: Eugenia (1767) iDwaj przyjaciele (1770) skupiały się wokół tematyki mieszczańskiej, Memoriały (1774) stanowiły obronę skompromitowanej opinii pisarza ifrywolne porady pisane dla pani de Pompadour. Prawdziwym sukcesem teatralnym okazał się pełen humoru, owartkim toku narracji Cyrulik sewilski (1775), wktórym młody arystokrata wyrywa zrąk starego opiekuna jego wychowanicę Rozynę. Novum stanowiła wkomedii postać sługi oimieniu Figaro, obdarzonego licznymi talentami, dowcipnego iinteligentnego, podejmującego się różnych zawodów, by wydźwignąć się ponad swoją pozycję społ. Powodzenie Cyrulika skłoniło B. do napisania Wesela Figara (1784), komedii intrygi, która zpoprzednią sztuką łączy się poprzez postaci głównych bohaterów. Do spopularyzowania obu komedii przyczyniły się kompozycje Mozarta Wesele Figara iRossiniego Cyrulik sewilski, do dziś wystawiane na scenach operowych świata.
- PIOTR, Pochodzenia greckiego,...