(1869-1966)
franc. poeta, prozaik ieseista, wraz z L. Aragonem iP. Soupaultem gł. teoretyk igłosiciel surrealizmu. Zzawodu psychiatra, wswoich teoriach inspirował się dziełem Z. Freuda. Wkolejnych manifestach surrealistycznych, ogłaszanych na łamach założonego przy współudziale przyjaciół pisma "Littrature", definiował nadrealizm jako "automatyzm psychiczny [...] dyktando myśli pod nieobecność wielkiej kontroli rozumu, bez jakichkolwiek założeń estetycznych bądź moralnych". Organizował wystawy słynnych surrealistów, S. Dalego, M. Ernsta, prowadził działalność wydawniczą - kolejne pisma grupy to: "La Rvolution Surraliste" (1925-29), "Le Surralisme au service de la Rvolution" (1930-32), "Minotaure" (1932-38). Twórczość B. obejmuje: zbiory poetyckie Lombard (1919), Pola magnetyczne (1920) - wspólne dzieło A.iSoupaulta, Siwowłosy rewolwer (1932), Naczynia połączone (1932), Szalona miłość (1937) iArcane 17 (1947); dzieła eseistyczne Rozpuszczalna ryba (1924), Surrealizm imalarstwo (1928) iAntologia czarnego humoru (1940). Najgłośniejszym utworem B. jest eseistyczna powieść Nadja (1928), napisana wkonwencji onirycznej, łącząca fantastykę zelementami autobiografii.
- Breton Andr, (1896-1966)
- ANDRZEJ, Pochodzenia greckiego,...