(1905-94)
austr. pisarz ieseista, laureat Nagrody Nobla (1981) przyznanej za "utwory odznaczające się światopoglądowym bogactwem isiłą wyrazu". Urodził się wżyd. rodzinie, która wzamierzchłych czasach przywędrowała zHiszpanii do Bułgarii. Ojczystą mową C. był dialekt hiszp. - ladino, ale jego ukochanym językiem, wktórym tworzył wszystkie swoje utwory, stał się niemiecki. Na życzenie matki studiował chemię wWiedniu (1924-28), choć nieustannie marzył okarierze lit. W1938 r. opuścił Austrię, wktórej narastały tendencje antysemickie, izamieszkał wLondynie. Twórczość C. zbliżona jest do pisarstwa H.Brocha, K.Krausa iR.Musila. Jego gł. dzieło to powieść Auto da f (1935), która uznanie zyskała dopiero po II wojnie światowej. Ponadto autor powieści autobiograficznych (t. 1 Ocalony język, 1977, t. 2 Pochodnia wuchu, 1980, t. 3 Gra oczu, 1985), wktórych poruszał problemy przenikania się tradycji ikultur, ich wpływu na kształtowanie się osobowości człowieka. Wkręgu zainteresowań C. znajdowały się także zjawiska psychologii społ., takie jak fanatyzm iokrucieństwo (m.in. traktat Masa iwładza, 1960). Ponadto autor sztuk teatr. (np. Wesele, 1932; Komedia próżności, 1934), reportaży lit., aforyzmów (wybór pol. Myśli, 1976), miniatur prozatorskich (Głosy Marakeszu, 1968; Prowincja ludzka. Zapiski 1942-72, 1973), esejów (pol. wybór Sumienie słów, 1998).
- Canetti Elias, (1905-94)
- CANETTI Elias, (1905-1994)
- ELIASZ, Pochodzenia hebrajskiego,...