ruch odrodzenia rel. Żydów, nawiązujący do Kabały, którego rozkwit przypadł na XVIII w. Zwolennicy ruchu, zgromadzeni wokół jego inicjatora Baal Szem Towa ("Pan Świętego Imienia"), proponowali nowe odczytanie Kabały, zktórego wynikało, że Boga można odnaleźć we wszystkich przejawach życia, ponieważ świat istnieje wewnątrz Niego, asłużyć Mu można nawet poprzez wykonywanie zwykłych codziennych zajęć. Każda społeczność chasydzka skupiała się wokół przywódcy, cadyka, który łączył cechy mędrca iproroka, posiadał moc czynienia cudów. Chasydzi zakładali autonomiczne synagogi, stworzyli nową liturgię iwprowadzili zmiany do obrzędowości. Judaizmowi talmudycznemu opartemu na studiach iuczoności przeciwstawili życie wewnętrzne, miłość do Boga zbawiającego imiłość bliźniego. Ch. przetrwał wRosji iPolsce aż do XX w. Jego reprezentantami byli m.in. żyd. filozof M. Buber, wch. widząc "Kabałę, która stała się etyką", oraz I. B. Singer.
chasydyzm
Literatura powszechna