(1871-1936)
wł. powieściopisarka inowelistka; laureatka Nagrody Nobla (1926). Przyszła na świat wsardyńskiej wiosce Nuoro ichoć wyjechała do Cagliari, później do Rzymu, gdzie jej mąż otrzymał posadę wministerstwie obrony, tak naprawdę nigdy nie opuściła rodzinnej wyspy, której poświęciła całą swoją twórczość. Zadebiutowała wwieku 15 lat opowiadaniem Sardyńska krew, inspirowanym regionalnymi bajkami ilegendami. W1892 r. wydała swoją pierwszą powieść Kwiatek Sardynii, aniedługo potem dojrzalsze, wzbogacone analizą psychol. Poczciwe dusze (1895) iNa grzesznej drodze (1896). Bohaterami swoich utworów uczyniła najbiedniejszych mieszkańców Sardynii - chłopów, pasterzy, bandytów - którzy, pogrążeni wciemnocie izabobonie, walczą zdzikimi ipierwotnymi namiętnościami. Pisarka zupodobaniem tropi wludzkiej psychice wszystko, co tajemnicze, skomplikowane iukryte. Wbogatym, liczącym blisko 30 powieści ikilkanaście zbiorów nowel, dorobku D. na szczególną uwagę zasługują powieści: Elias Portou (1903) - utwór, który przyniósł pisarce europ. sławę, Popiół (1904), Bluszcz (1909), Trzcina na wietrze (1913) oraz uważana za najdojrzalsze dzieło D., Matka (1920).
- Deledda Grazia, (1871-1936)
- DELEDDA Grazia, (1871-1936)