(1713-84)
franc. filozof, pisarz ikrytyk. Miłośnik nauk ścisłych, empiryk ipropagator postępu, czemu dał wyraz, poświęcając wiele
lat życia tworzeniu wspólnie m.in. zJ. d’Alembertem Encyklopedii, czyli słownika rozumowanego nauk ścisłych, sztuk irzemiosła (1747-1772). Dzieło, głoszące wiarę wpotęgę ludzkiego umysłu, ściągnęło podejrzenia cenzury królewskiej ikościelnej, co doprowadziło do zakazu jego drukowania. Kolejne tomy D. wydawał potajemnie. Jako filozof przeszedł ewolucję od deizmu (Myśli filozoficzne, Listy oślepcach) do materializmu (Ointerpretacji natury); dążył do stworzenia jednej koncepcji świata, opartej na wynikach współcz. wiedzy. Wdziedzinie teatru opracował teorię nowego gat.: dramatu mieszczańskiego, który uważał za pośredni między tragedią akomedią. Zachowując większość reguł klasycznych, wprowadził nowe treści, zastąpił charaktery cechami zawodowymi, kładąc nacisk na dydaktyzm sztuki ijej zgodność zrodzącą się moralnością mieszczańską. Utwory, które napisał dla zilustrowania swojej koncepcji (Syn naturalny, Ojciec familii), nie zyskały uznania. Autor Salonów, wktórych dał wyraz swoim poglądom na sztukę, oraz cenionej powieści obyczajowo-psychologicznej Zakonnica, prawdziwy talent objawił wpowiastkach filoz. Kuzynek mistrza Rameau i Kubuś Fatalista ijego pan. Utwory D. tłumaczyli na jęz. pol. m.in.: T. Boy-Żeleński, J. Hartwig, J. Rogoziński iJ. Kott.
- Diderot Denis, (1713-84)
- Diderot Denis, (1713-84)
- DIDEROT Denis, (1713-84)