(1848-1907)
pisarz franc. wywodzący się zrodziny malarzy flamandzkich. Absolwent prawa, 30 lat pracował jako urzędnik wministerstwie spraw wewnętrznych. Debiutanckimi utworami: opowiadaniem Pudełko zprzyprawami (1874) ipowieścią Marta, czyli historia pewnej dziewczyny (1876), H. zwrócił na siebie uwagę E. Zoli. Pod jego wpływem na krótki czas zbliżył się do naturalizmu. Ztego okresu pochodzą utwory: Siostry Vatard (1879), Szkice paryskie (1880), Plecak wWieczorach medańskich (1880) oraz powieści Wmałżeństwie (1881) iZprądem (1882). Punktem zwrotnym wtwórczości H. stała się powieść Na wspak (1884), okrzyknięta biblią dekadentyzmu. Począwszy od niej, wkolejnych utworach H. na plan pierwszy wysuwa się skłonność do nadnaturalności imistycyzmu: okultyzm, satanizm iczarna magia zdominują powieść Zaświaty (1891), Wdrodze (1895) - ukaże opis przejścia H. na katolicyzm, Katedra (1898) stanowi medytację nad symboliką architektury gotyckiej wChartres. Ostatnie lata życia H.spędził wklasztorze trapistów oraz wopactwie Liguge. Droga lit. ekscentrycznego twórcy, wiecznego kawalera, który przeżywał jedynie przygody duchowe, wiodła od naturalizmu przez dekadentyzm do propagandy rel.
- HUYSMANS, Joris Karl, właśc.(...)
- Huysmans Joris Karl, właśc. Georges Charles H., (1848-1907)