Reklama

Johnson Eyvind

(1900-76)

prozaik szwedzki, laureat Nagrody Nobla (1974). Porzucił szkołę wwieku 13 lat, by zarabiać na życie jako elektromonter, sprzedawca cukierków, mechanik kinowy, wreszcie dziennikarz ipolityk. Marzył ozmianie świata na lepsze, apo nieudanych doświadczeniach zpolityką literatura wydała mu się ku temu najlepszym narzędziem. Wpowieści Pożegnanie zHamletem (1930) dał wyraz swojemu przywiązaniu do idei socjaldemokratycznych; wkolejnych, Bobinack (1932) iDeszcz oświcie (1933), skoncentrował się na krytyce iośmieszeniu prymitywnej "middle class". Do klasyki lit. szwedzkiej wszedł 4-tomową Powieścią oUlfie (1934-37), opisującą przemianę 14-letniego chłopca wdojrzałego przywódcę strajku. Wyrazem sprzeciwu pisarza wobec narastających wEuropie tendencji faszystowskich stał się m.in. utwór Nocne manewry (1938). Rok 1946 przyniósł najsłynniejsze dzieło J., powieść Przybój, wykorzystującą motyw wędrówki Odyseusza, przeniesionej wczasy współczesne. Zamiarem autora było wykazanie, że "im bardziej rzeczy się zmieniają, tym bardziej pozostają takie same". Wdorobku pisarza znalazły się ponadto powieści: Marzenia róży iognia (1949), Obłoki nad Metapontem (1957) oraz Powieść ozamkniętych (1973). Werdykt Szwedzkiej Akademii, która zadecydowała oprzyznaniu J. Nagrody Nobla, spotkał się zogólną krytyką. Spośród 43 książek pisarza na jęz. ang. przetłumaczono zaledwie 3; jego sława nie wykroczyła nigdy poza granice ojczystego kraju.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama