(1785-1873)
wł. poeta ipisarz, czołowy przedstawiciel wł. romantyzmu. Potomek rodziny szlacheckiej, kształcił się wkolegiach klasztornych, wl. 1805-10 przebywał wParyżu, gdzie zetknął ztzw. ideologami postępowej myśli franc. (P. Cabanis, A. Destutt de Tracy). Cezurą wżyciu pisarza stał się rok 1810, kiedy to drogą powolnej ewolucji przeszedł od deizmu wolteriańskiego do ortodoksyjnego katolicyzmu. Wtwórczości zaznaczyło się to m.in. powstaniem Hymnów nabożnych (1812-22), nawiązujących do świąt Kościoła katolickiego, niosących pochwałę wartości chrześc.: miłości, solidarności społ., braterstwa. Wtym samym kręgu tematycznym mieszczą się Uwagi omoralności katolickiej (1819). Szczytowym osiągnięciem prozy M. stała się powieść Narzeczeni (1827-42), uznana za arcydzieło wł. prozy hist. M. zasłynął ponadto jako autor dwóch dramatów wierszem, opartych na źródłowych studiach hist.: Hrabia Carmagnola (1820) - epizod zdziejów Wenecji XV w., oraz Adelchi (1822) - wktórym opis podboju Longobardów przez Karola Wielkiego stanowi aluzję do Napoleona iczasów współcz.
- MANZONI, Alessandro (1785-1873)...