(1914-98)
meksykański poeta, eseista, dziennikarz; laureat Nagrody Nobla (1990). Zainteresowania lit. P.ujawniły się już wdzieciństwie. W17 roku życia założył awangardowe pismo "Barandal", wktórym zamieszczał własne utwory. Pierwszy tomik poet., Dziki księżyc, wydał w1933 r. Brał udział whiszp. wojnie domowej 1936-39, walcząc po stronie republikanów. Pobyt wParyżu zaowocował nawiązaniem kontaktów zsurrealistami. WMeksyku, wspólnie ztwórcami swojego pokolenia, założył w1938 r. grupę poet. "Taller". Wlatach 1944-45 przebywał wUSA na stypendium Guggenheima. W1943-68 pracował jako dyplomata. P. był zaangażowany wpolitykę; zczasem odrzucił poglądy lewicowe, stał się zwolennikiem demokracji wwersji liberalnej. Przepełniona symbolami twórczość poet. P. wyrastała zinspiracji surrealizmem, podejmowała temat roli poety wprzebudowie otaczającej rzeczywistości: m.in. zbiory Libertad bajo palabra (1949), Piedra de sol (1957), Blanco (1967). Najbardziej znanym dziełem P. jest zbiór esejów Labirynt samotności (1950),wktórym analizował problem tożsamości narodowej współczesnego Meksykanina, zastanawiał się nad związkiem historii inarodowego charakteru swoich rodaków. Kolejne zbiory esejów, Prąd przemiany (1967), Lvi-Strauss, albo Nowa uczta Ezopa (1967), Pochmurno (1987), Podwójny płomień. Miłość ierotyzm (1993), Podpatrywanie Indii (1995), utrwaliły pozycję P. jako najwybitniejszego, obok J.Ortegi y Gasseta, eseisty XX w. piszącego wjęzyku hiszp.
- Paz Octavio, (ur. 1914)
- PAZ, Octavio (1914-98)
- PAZ, .