(1921)
sztuka L. Pirandella, w której postacie sceniczne buntują się wobec decyzji reżysera i autora, zmierzając do samodzielnego kreowania swoich losów jako "byty" odrębne. Usamodzielnione, popadają w pułapkę udawania, przywdziewają maski i tak jak aktorzy grają kogoś innego. Eksperyment kończy się fiaskiem; oddzielenie fikcji od rzeczywistości jest niemożliwe, bo w grze pozorów i sztucznych sytuacji człowiek gubi własną tożsamość i ani on sam nie zna siebie, ani nie znają go inni. W tym świecie maski stają się koniecznością. Sztuka, której pozornym tematem jest trójkąt małżeński, dowodzi, że teatr nie może być zwierciadłem życia, a w takim razie teatr naturalistyczny jest nieporozumieniem. Sz.p. służy wykazaniu tej prawdy. Pol. przekładu sztuki dokonał J. Adamski, który zachował typ zapisu oryginału, w którym didaskalia grają rolę równorzędną z tekstem głównym.
- PIRANDELLO, Luigi (1867-1936)