jedna z podstawowych metod badania czynności , oparta na rejestracji prądów czynnościowych wytwarzanych przez mięsień sercowy; różnice potencjału są rejestrowane przez elektrody rozmieszczone na ciele badanego w określonych miejscach, a w trakcie zabiegu operacyjnego przez elektrody przytknięte do mięśnia serca bądź wprowadzone do wnętrza mięśnia sercowego; odbierane przez elektrody sygnały wzmacniane są w elektrokardiografie i zapisywane w formie krzywych EKG (elektrokardiogramów); dzięki odpowiedniemu rozmieszczeniu elektrod można obserwować zmiany czynności elektrycznej serca w niemal wszystkich jego punktach, a charakterystyczny układ prawidłowych załamków pozwala zdiagnozować niemal wszystkie postacie zaburzeń i uszkodzenia mięśnia serca; e. została wynaleziona 1903 przez W. Einthovena.
- elektrokardiografia, metoda badania czynności...