rodzaj emulsji fotograficznej o czterokrotnie większym stężeniu bromku srebra AgBr i kilkakrotnie (5 do 10 razy) mniejszymi rozmiarami ziaren (0,1-0,6 μm) niż zwykła emulsja fotograficzna. Stosowana do rejestrowania torów cząsteczek naładowanych (m.in. promieniowania kosmicznego). Przechodząca przez e.j. cząstka powoduje zmiany w kryształach srebra, w wyniku czego po wywołaniu uwidocznia się ślad cząstki w postaci czarnych ziaren zredukowanego srebra. Analiza mikroskopowa śladów torów cząstek pozwala ustalić ich masę, ładunek i energię. E.j. po raz pierwszy zastosowali: fizyk jap. S. Kinoshita (1910) i niem. M. Reinganum (1911), a metodę udoskonalił fizyk ang. C.F. Powell.
- emulsja jądrowa, detektor śladowy cząstek...