oscylacja (kołysanie się) Księżyca przejawiająca się w tym, że obserwowane z Ziemi punkty na jego powierzchni zmieniają cyklicznie swoje położenie względem prostej łączącej środek Księżyca z obserwatorem. Rozróżnia się l. fizyczną (wahania rzeczywiste) i l. optyczną (pozorną). L. optyczna dzieli się na l. w długości (przemieszczanie się środka pozornej tarczy Księżyca wzdłuż równika księżycowego w granicach 7o53', powodowane niejednostajnością ruchu obiegowego Księżyca dookoła Ziemi), l. w szerokości (wahanie się pozornego środka tarczy Księżyca wzdłuż jego południka w granicach 6o50', spowodowane tym, że oś obrotu Księżyca, zachowująca niezmienny kierunek w przestrzeni, nie jest prostopadła do płaszczyzny orbity Księżyca) oraz l. dzienną (paralaktyczną), wynikającą z przemieszczania się obserwatora wskutek obrotu Ziemi. Łącznie działanie wszystkich l. sprawia, że istnieje możliwość obserwowania z Ziemi ok. 0,6 całej powierzchni Księżyca. Wielki wkład w poznanie l. wnieśli Polacy T. Banachiewicz i K. Kozieł.
- KOZIEŁ, Karol (1910-76)
- Galileusz, Galileo Galilei, (1564-1642)