proces nadawania lub zwiększania własności magnet. magnetyków przez wywoływanie w nich polaryzacji za pomocą zewn. pola magnet. (pocieranie magnesem trwałym lub umieszczenie w polu magnet. wytworzonym pod wpływem przepływającego w przewodniku prądu elektr.); rozróżnia się m. statyczne, stosowane do materiałów magnet. twardych (ferromagnetyki) i dynamiczne, dla materiałów magnet. miękkich. Miarą zmian własności magnet. materiału jest namagnesowanie (inaczej magnetyzacja), określane w A/m jako moment magnet. jednostki objętości materiału. Przejawem namagnesowania jest wytwarzane przez materiał dodatkowe pole magnet. Dla wszystkich diamagnetyków i większości paramagnetyków pole to jest bardzo małe w porównaniu z zewn. (magnesującym) polem magn., a po usunięciu tego pola zanika (materiał całkowicie się rozmagnesowuje); dla ferromagnetyków dodatkowe pole magnet. jest wielokrotnie większe od zewn. i nie zanika po jego usunięciu (m. ferromagnetyków polega na przebudowie ich struktury domenowej i zachodzi w kilku etapach, do osiągnięcia stanu nasycenia magnet.). Przebieg procesu m. przedstawia się za pomocą krzywych m., których przebieg zależy od "historii magnet." próbki (histereza magnetyczna).
- magnesowanie, proces polegający na...
- Barnetta zjawisko, jedno z tak zwanych zjawisk...
- FERROMETR, urządzenie do wyznaczania...