(mat.) szereg potęgowy odkryty 1712 przez B. Taylora mający postać:
, gdzie f(n) - n-ta pochodna funkcji f(x); sz.T. wynika z tzw. wzoru Taylora:
(gdzie reszta
a ξ jest liczbą leżącą między x i a) gdy Rn dąży do zera dla n→∞; jeżeli a=0 to sz.T. nazywa się szeregiem Maclaurina; sz.T. (a także szereg Maclaurina) stosuje się do rozwijania funkcji w szeregi potęgowe, np.
oraz
(zbieżne dla wszystkich x) lub
(zbieżny dla -1
TAYLORA SZEREG
Nauki ścisłe