(łac. emanare = wypływać) termin wprowadzony do filozofii przez Plotyna, oznacza koncepcję, w której z utożsamianego z absolutem prapoczątku wyłaniają się kolejne postaci bytu, od bardziej do mniej doskonałych; koncepcję tę, nazywaną emanatyzmem, zwykło się uważać za szczególną formę panteizmu. Proces e., traktowany przez naoplatoników jako konieczny, przez większość myślicieli chrześcijańskich był kwestionowany jako zaprzeczający wolnemu, stwórczemu działaniu Boga.
ogólna nazwa naturalnych izotopów radonu.
PANTEIZM, NEOPLATONIZM, ADAM, PLOTYN- EMANACJE MAGMOWE, gorące , i pochodzenia...
- TEOKRACJA, system rządów, w którym...
- AMESZA SPENTY, w religii zoroastryjskiej...