Max (1874-1928)
filozof niem.; nie był uczniem Husserla, ale bardzo wcześnie przyłączył się do ruchu fenomenologicznego rozwijając etykę, teorię wartości i filozofię religii. Uważał, że istnieje w pełni obiektywny, hierarchicznie uporządkowany świat wartości, który obejmuje 5 ich rodzajów: wartości hedoniczne, utylitarne, witalne, duchowe i religijne. W odróżnieniu od Kanta, którego krytykował za formalizm w etyce, uważał, że wartości są pierwotne wobec obowiązku, a ich uchwycenie dokonuje się w aktach emocjonalnych. Ducha ludzkiego nie można sprowadzać do aktów rozumu lub woli, tworzą go bowiem także akty emocjonalne, wśród których najważniejsze są akty miłości, które otwierają nas na byt świata jako całość i na inne osoby. Jakkolwiek S. stosuje metodę fenomenologiczną, to od Husserla różni go zaangażowanie w problematykę praktyczną (etyka normatywna, kwestie polityczne, problem cierpienia). Gł. dziełem S. jest Formalizm w etyce a materialna etyka wartości, nadto Resentyment i moralność, Istota i formy sympatii, Cierpienie, śmierć, dalsze życie, Problemy socjologii wiedzy, Pisma z antropologii filozoficznej i teorii wiedzy i Problemy religii.
- FENOMENOLOGIA, (filoz. 3)
- WARTOŚĆ, najogólniej to, co cenne,...
- tragizm, (gr. tragikós = tragiczny)...