Jacques (1882-1973)
filozof franc.; 1906 przejście na katolicyzm; odszedł wtedy od filozofii swojego mistrza Bergsona stając się odnowicielem tomizmu (w wersji określanej jako neotomizm lub tomizm egzystencjalny); wraz z żoną Raissą (też konwertytką) stworzył w ich domu w Meudon żywy ośr. myśli katolickiej, w którego pracach uczestniczyli także Polacy: ks. Korniłowicz, T. Landa, S. Świerzawski (twórcy Lasek). Charakterystyczne dla filozofii M. jest silne zaangażowanie w problematykę społ.-polit., protest przeciw totalitaryzmom i przejawom nietolerancji. 1914-39 wykładał w Inst. Katolickim w Paryżu, w okresie II woj. świat. przebywał w USA; ambasador przy Watykanie; po śmierci żony wstąpił do Zgromadzenia Braci Mniejszych od Jezusa. Myśl M. wpłynęła na II Sobór Watykański (tłumaczem jego książek na włoski był późniejszy papież Paweł VI) i poglądy latynoamerykańskiej chadecji. W Polsce w okresie międzywojennym oddziaływał gł. na grupę wokół czasopisma "Verbum" i Stowarzyszenie Katolickiej Młodzieży Akademickiej "Odrodzenie", których tradycje po II woj. świat. kontynuował . Na j. pol. przełożono następujące książki M.: Trzej reformatorzy, Sztuka i mądrość, Nauka i mądrość, Religia i kultura, W obliczu klęski (jako druk konspiracyjny podczas okupacji w przekładzie Cz. Miłosza), Humanizm integralny, Pisma filozoficzne.
- personalizm, (łac. persona = osoba)...
- FRYDE Ludwik, (1912-42)
- Tomasz z Akwinu św., Thomas Aquinas, (1227-74)