tradycyjna nazwa zespołu nauk o językach i kulturach ludów Wschodu (Azji, płn.-wsch. Afryki); pierwsze katedry uniwersyteckie XIV w. (nauczanie języków hebrajskiego i arabskiego w celu badań Biblii); rozwój w oświeceniu (podróże kupców, misjonarze); od XIX w. asyrologia, egiptologia, arabistyka, iranistyka, turkologia, indianistyka, sinologia, mongolistyka, etiopistyka; po II woj. świat. - oprócz tradycyjnej filologii orientalnej - historia, socjologia, ekonomia Wschodu; pierwsze towarzystwa naukowe orientalistów - koniec XVIII w. (np. Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland); czasopisma od XIX w.; przy UNESCO od 1951 Międzynarodowa Unia Orientalistów; 1922 zał. Polskie Tow. Orientalistyczne; ośr. orientalistyczne w Polsce: UJ, Uniw. Warszawski i Wrocławski.
- filologia nowożytna, (neofilologia)
- Snyder Gary, (ur. 1930)
- Tołstoj Lew Nikołajewicz, (1828-1910)