Friedrich Wilhelm Joseph von (1775-1854)
filozof niem.; studiował w Tybindze razem z Heglem i Hölderlinem; w wieku 23 lat, dzięki poparciu Goethego, powołany na katedrę filozofii w Jenie; 1809 po śmierci żony Karoliny zaprzestał nagle działalności pisarskiej, zbliżył się do środowisk konserwatywnych; 1841 podjął wykłady w Berlinie, by zwalczać lewicę heglowską, ale kiedy bez jego wiedzy wydrukowano je z krytycznym komentarzem - zrezygnował z nich. S. dążył do syntezy filozofii Spinozy z kantyzmem, uważał Absolut za najwyższą zasadę i pierwotną jedność, z której wywodzi się cała rzeczywistość. Przyroda jest odyseją ducha dążącego od nieświadomości i zewnętrzności do świadomości i wewnętrzności. Materia jest drzemiącym duchem - co przejawia się w kolejnych, coraz bardziej celowych i złożonych stopniach jej organizacji - od magnetyzmu przez elektryczność, proces chemiczny i organizm biologiczny. Intuicja artystyczna jest szczytem, w niej Absolut osiąga świadomość i następuje połączenie tezy z antytezą, ducha z materią. Ponieważ S. uważał, że w refleksji przezwyciężenie przeciwieństw dokonuje się poprzez odkrycie ich tożsamości, jako konstruktywnej autonomicznej aktywności zawsze tego samego Absolutu (zasada tożsamości), był krytykowany przez Hegla za niedocenianie zróżnicowania zjawisk. Od Hegla pochodzi znane określenie filozofii S. jako koncepcji w której "wszystkie krowy są czarne". Autor m.in.: System idealizmu transcendentalnego, Filozofia sztuki.
HEGEL, TIUTCZEW, NIEMIECKA LITERATURA, ROSENZWEIG, SCHLEGEL, ECKHART Johannes
- SCHELLING, C. Thomas (ur. 1921)
- Schelling Friedrich Wilhelm Joseph von, (1775-1854)
- TYBINGA, miasto w płd.-zach.(...)