zw. Mistrz Eckhart (ok. 1260-ok. 1328)
niemiecki filozof, teolog i mistyk (uważany za gł. przedstawiciela tzw. mistycyzmu nadreńskiego); dominikanin- prowincjał w Saksonii, wikariusz generalny Czech, przeor zakonu w Strasburgu; ok. 1320 po raz pierwszy oskarżony o herezję, 1329 (po śmierci E.) większość jego tez została potępiona lub uznana za podejrzane bullą Jana XXII; nawiązywał do neoplatonizmu, utożsamiając Boga z jednią Plotyna; wyróżnił 4 etapy zjednoczenia duszy z Bogiem: różność (wszelkie stworzenie jest nicością, tylko Bóg jest bytem), podobieństwo (człowiek odkrywa, że jest obrazem Boga), tożsamość (boskiego działania i ludzkiego stawania się) i przełom (dusza wykracza poza Boga do Boskości); myśl E. wywarła znaczny wpływ na Mikołaja z Kuzy oraz na niem. filozofię XIX w. (J. Fichte, F.W. Schelling, G.W.F. Hegel).