(antrop.)
tatuaż wykonywany w społeczeństwach pierwotnych Afryki, Melanezji, Ameryki Płd., Australii na skórze twarzy, ramion, piersi, pośladków w taki sposób, by powstały trwałe blizny; nacinanie skóry nożem następuje wg ustalonego wzoru, który u niektórych plemion stanowi znak rozponawczy (np. u Murzynów sudańskich); do ran dosypuje się różne substancje (glinę, popiół), by uzyskać wyrazistsze i barwne blizny, czasem skóra jest przypalana; s. wykonywana bywa często w czasie ceremonii inicjacyjnych; formą s. są też samookaleczenia aborygenów australijskich z Terytorium Północnego zadawane na znak żałoby.
- SKARYFIKACJA, (med.)