(z gr. episkopos = biskup) nurt w Kościele skłonny najwyższą władzę przypisać biskupom zebranym na soborze powszechnym, a nie papieżowi lub Kurii Rzymskiej. E. pojawił się w okresie niewoli awiniońskiej papieży w formie koncyliaryzmu, w okresie absolutyzmu we Francji jako gallikanizm. Na gruncie e. stanęła grupa Kościołów, które wyłoniły się z Kościoła anglikańskiego: Episkopalny Kościół Szkocji, Metodystyczny Kościół Episkopalny i najliczniejszy (ok. 4 miliony wyznawców) Protestancki Episkopalny Kościół w USA.
JÓZEFINIZM, TEOLOGIA ŚMIERCI BOGA