politeistyczne wierzenia ludów germańskich, znane m.in. z przekazów Tacyta (Germania). W religii Germanów płn. istniały dwa rody bogów: Azowie (Odyn, Thor, Tyn, Buldur, Hajmdal), sprawujący pieczę nad strukturą społeczną i polityczną plemienia, oraz Wanowie (Frejr, Njördr, Frija) - związani z wegetacją i płodnością; bogowie germańscy nie byli wszechmocni ani wieczni i podobnie jak ludzie podlegali przeznaczeniu. Obok bogów istniał także rozległy świat demonów i duchów (elfy, koboldy, niksy, trolle, fylgie i walkirie), zarówno przyjaznych, jak wrogich ludziom. Wolę bogów badano przy pomocy przepowiedni; funkcje kultowe sprawował naczelnik plemienia (nie znano instytucji kapłana), stąd też r.G. była podstawą ich organizacji społecznej. Początkowo kult bóstw był związany z elementami świata przyrody (święte gaje, kamienie, drzewa, góry, źródła); pod wpływem rzymskim Germanowie zaczęli wznosić świątynie; cykl wegetacyjny wyznaczał dni święte, które czczono ofiarą ze zwierząt i roślin oraz obrzędami orgiastycznymi. W r.G. powstały spójne koncepcje kosmologiczne (z ciała olbrzyma Imira powstał świat, jesion Igdrasil zaś stanowił oś, na której wspierała się Ziemia, wyobrażana w postaci tarczy otoczonej oceanem; pierwsi ludzie, Asker i Embla, powstali z pni drzew). Germanowie rozbudowali kult zmarłych, wierząc, że prowadzą oni życie podobne do ziemskiego, stąd też dbano o bogate wyposażenie grobu; później powstało wyobrażenie podziemnej bogini Hel i Walhalii - boga ciemności; wiele elementów r.G. pozostało w kulturze ludowej, wykorzystywanej gł. przez pisarzy i muzyków ery romantycznej i neoromantycznej (Goethe, Schiller, Wagner, Grieg, Schumann).
GERMANÓW RELIGIE
Religie, księgi
AMMA, NERT(H)US, ADAM, AEGIR, ELFY