(łac.) najstarszy zachowany grecki przekład z hebrajskiego oryginału; powstał w egipskich gminach żyd. (gdzie greka była językiem kontaktu między mieszk. różnych narodowości); (Pięcioksiąg) przełożono w III, a pozostałe księgi w II w. p.n.e. (wg legend pracę wykonywało równocześnie 72 tłumaczy, którzy zrządzeniem bożym identycznie przełożyli oryginał); przeciw tym mitom świadczą jednak duże różnice językowe przekładów; S. stała się podstawą dla większości Kościołów chrześc. i z niej dokonywano przekładów aramejskich, koptyjskich, armeńskich, cerkiewno-słowiańskich, niektórych arabskich, gruzińskich Biblii; z S. dokonywał swojego przekładu św. Hieronim (Wulgata); stanowi obowiązujący w Kościele greckim (ortodoksyjnym) tekst Pisma Św.; żydzi potępili S., ponieważ nie była oryginałem hebrajskim, odrzucili ją także protestanci, zwł. księgi apokryficzne (które katolicyzm rzym. uznaje za tzw. księgi deuterokanoniczne).
SYNAJSKI KODEKS,
STARY TESTAMENT
