(1814-41)
poeta ros.; dwukrotnie zsyłany na Kaukaz za wiersze polit.: Na śmierć Puszkina (1837) iPojedynek (1840); mistrz ros. oryginalnej liryki pesymistycznej. Wczesne utwory L. nasycone są romantycznym buntem iumiłowaniem wolności, poezja późniejsza wyraża głęboką troskę olosy ojczyzny, określa miejsce własnego pokolenia oraz rolę poety ipoezji wżyciu. Jego najsłynniejsze wiersze to m.in. Żagiel (1832), Śmierć poety (1837), Trzy palmy (1839), Ismutek, inuda... (1840), Głaz (1841), Żegnaj mi, Rosjo nieumyta (1841). Klasyk poematu romantycznego, wutworach Mcyri, Laik klasztorny (1840) ukazuje tragiczny konflikt jednostki iotoczenia, wDemonie (1829-39) nakreśla wizję ducha ludzkiego pozbawionego szansy na wolność. Autor wielu utworów dramatycznych, m.in. Maskarady (1835) będącej opisem dialektyki dobra izła, oraz pierwszej ros. powieści psychol. Bohater naszych czasów (1840). L. był obok A.Puszkina najwybitniejszym romantykiem wRosji. Swoją twórczością zainspirował pisarzy realizmu psychol., m.in. F. Dostojewskiego, L. Tołstoja, I. Turgieniewa.
- LERMONTOW, Michaił J. (1814-41)...
- Lermontow Michaił Jurjewicz, (1814-41)
- Bohater naszych czasów, (1838-39)